โนนาเปปไทด์-1

หน้าที่ของโนนาเปปไทด์-1

Nonapeptide-1หรือที่เรียกว่าMelanostatine™ 5เป็นเปปไทด์ที่เหมาะสมซึ่งแต่เดิมพัฒนาขึ้นมาเพื่อการต้านจุลชีพ อย่างไรก็ตาม การวิจัยในสัตว์ทดลองเปิดเผยว่า nonapeptide-1 สามารถยับยั้งการสังเคราะห์เมลานินได้ ซึ่งทำให้น่าสนใจสำหรับการรักษาสภาพผิวบางอย่าง แบบจำลองในสัตว์แนะนำว่า nonapeptide-1 สามารถลดการสังเคราะห์เมลานินและช่วยลดการสร้างเม็ดสีผิวได้ในระดับมาก

  Nonapeptide-1 ถูกแยกออกจากยีสต์ Streptomyces clavifer เป็นครั้งแรก แต่ปัจจุบันถูกผลิตขึ้นโดยการสังเคราะห์ผ่านเทคโนโลยีพันธุกรรมรีคอมบิแนนท์ ได้รับการพัฒนาครั้งแรกสำหรับฤทธิ์ต้านจุลชีพ แต่นับแต่นั้นมาพบว่าเป็นตัวยับยั้งที่แข็งแกร่งของการศึกษาในห้องปฏิบัติการเกี่ยวกับการสร้างเมลานินของยีสต์และเซลล์มะเร็งผิวหนัง (มะเร็งผิวหนัง) Nonapeptide-1 ประกอบด้วยกรดอะมิโน อาร์จินีน-ไลซีน-เมไทโอนีน-ฟีนิลอะลานีน-โพรลีน-ทริปโตเฟน-วาลีน

  การวิจัยเกี่ยวกับเชื้อราบ่งชี้ว่าโนนาเปปไทด์-1 ที่ความเข้มข้น 200 ไมโครกรัม/มล. สามารถยับยั้งการสังเคราะห์เมลานิน2 ได้อย่างเต็มที่ มีการใช้เชื้อราในการวิจัยนี้โดยเฉพาะ เนื่องจากพวกมันใกล้เคียงกับสภาวะในเซลล์ของมนุษย์มากกว่า แต่ต้องการทรัพยากรน้อยกว่าแบบจำลองในสัตว์ การวิจัยในแบบจำลองสัตว์ระบุว่า nonapeptide-1 อาจลดการสร้างเม็ดสีได้อย่างมีประสิทธิภาพหลังจากใช้เพียงครั้งเดียว ได้นานถึง 28 วันในแต่ละครั้งv[5] ที่ความเข้มข้น 100 ไมโครโมลาร์ โนนาเปปไทด์-1 สามารถยับยั้งการทำงานของไทโรซิเนสในสัตว์ทดลองได้ 25-35% และสามารถลดปริมาณเมลานินของเมลาโนไซต์ได้ 27-43%

  Nonapeptide-1 เป็นงานวิจัยหลักที่สนใจในเรื่องความสามารถในการลดการเกิดรอยดำโดยการยับยั้งการทำงานของไทโรซิเนสในเซลล์ที่สร้างเมลานิน ความสามารถในการควบคุมการผลิตเมลานินสามารถนำไปใช้ได้ในหลายสภาวะ รวมถึงความเสียหายจากแสงที่ผิวหนัง

การวิจัยยังชี้ให้เห็นว่าโนนาเปปไทด์-1 อาจมีบทบาทในระบบประสาทส่วนกลาง ซึ่งอาจออกฤทธิ์ทั้งกับตัวรับโดปามิเนอร์จิคและตัวรับฝิ่น เพื่อปรับเปลี่ยนการส่งสัญญาณความเจ็บปวดและพฤติกรรม การศึกษาในหนูสนับสนุนแนวคิดที่ว่าโนนาเปปไทด์-1 อาจมีฤทธิ์สำคัญที่ส่งผลต่อพฤติกรรมและความเจ็บปวด